Waarom ik Virtueel Assistent voor scholen ben

Je vraagt je misschien af waarom ik specifiek “VA voor scholen” ben, waarom ik graag scholen wil bijstaan, ook al is dat helemaal niet gebruikelijk in het onderwijs. Virtueel assistenten zijn er heel veel, maar in het onderwijs vind je ze niet. Graag vertel ik je wat meer over mijn redenen om te starten als virtueel assistent voor scholen.

Drijfveer

Mijn belangrijkste drijfveer is het gevoel dat me bekruipt als ik hoor en zie hoe het er aan toe gaat in het (basis-)onderwijs. Volle klassen, te weinig leerkrachten, de wet op passend onderwijs, veel langduriger verzuim, gemopper, tig randzaken die geregeld moeten worden…

Dat leerkrachten overspoeld raken, zich onvoldaan voelen en dat ze nooit het gevoel hebben “klaar” te zijn voor vandaag, kan ik me goed voorstellen. Waardeloos lijkt me dat, maar ook iets waar ik wellicht een beetje verandering in kan brengen. Door mijn talenten in te zetten om leerkrachten te ondersteunen met de niet-onderwijstaken, kan ik een stukje werklast wegnemen.

Hoeksteen

Een tweede reden waarom ik graag leerkrachten ondersteun is omdat ik vind dat zij de hoeksteen van onze samenleving zijn. Stel je eens een samenleving voor waarin kinderen geen goed onderwijs krijgen, wat zal de toekomst hen dan brengen…

Nog voordat ik mijn virtueel assistentschap concreet vorm had gegeven (voor de zomer vakantie van 2018), schreef ik onderstaande brief, als moeder, al eens op social media. De brief illustreert mijn gevoel en onbewust plantte ik hiermee het zaadje voor mijn va-schap.

Lieve juf,

Bah, wat wordt er veel op je gemopperd; door ouders die vinden dat hun kind niet genoeg van jouw aandacht krijgt, door ouders die niet begrijpen hoe druk je bent, door ouders die liever hun kop in het zand steken dan erkennen dat ook zij van invloed zijn op de educatie van hun kind, door ouders die zelf ook vaak drukker zijn dan hun lief is…

Afgelopen zondag hoorde ik weer iemand briesen, want hij “moest zijn eigen kinderen opvangen, omdat de juf zo nodig moest staken”… Het verbaast me echt dat mensen zo praten, hebben ze dan echt niet door dat je op je tandvlees loopt?

Het maakt me boos en ook verdrietig, want zonder jou waren onze kinderen niet wie ze nu zijn. Neem nou mijn eigen kids: zonder jou ging Kris nu niet zo graag naar school en was ze ongetwijfeld vaker schoolziek door verveling. Zonder jou had Thijs nu minder vertrouwen in zijn eigen kunnen gehad en huilde hij nog steeds hartstochtelijk als ik hem ergens alleen liet…

Ik vind al dat gemopper zo onterecht. Jij doet je stinkende best en maar weinigen doen het je na. Dag in dag uit voor een klas met bijna 30 kleine mensen, allemaal met hun eigen gebruiksaanwijzing en jij blijft zo kalm, zo enthousiast, zo vol begrip en liefde voor die kleine mensen waar je allemaal het beste mee voor hebt, die je allemaal wilt helpen groeien, die je dan ook liefkozend “mijn kinderen” noemt.

Lieve juf, ik ben blij dat mijn kinderen ook een beetje jouw kinderen zijn!

 

Bewustwording

Als virtueel assistent wil ik bijdragen aan de bredere bewustwording dat het ook anders kan, misschien zelfs wel anders moet. Een school hoeft niet alleen op onderwijzend personeel te draaien. Met de nijpende lerarentekorten wordt nu pijnlijk duidelijk dat er iets moet veranderen. Als die gedachtegang gemeengoed wordt, zal uitbesteden van niet-

onderwijstaken een van de eenvoudigste stappen zijn om de werkdruk van leerkrachten te verlagen.

Pionieren

Ondernemend als ik ben houd ik wel van nieuwe ideeën aftasten, onderzoeken en in de praktijk brengen. Ik geloof echt dat ik als virtueel assistent kan bijdragen aan een fijner werkklimaat voor leerkrachten. Dat uitbesteden van niet-onderwijstaken de lasten kan verlagen en het werkplezier kan vergroten. Dat daardoor uiteindelijk het verzuim zal afnemen en de kwaliteit van het onderwijs zal verbeteren. Durf jij met mij te pionieren?